ಜ್ವರಾರಾಧನೆ

ತುಂಬ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಆಕೆಗೆ ನನ್ನ ನೆನಪಾಗಿತ್ತು.ನನಗೊಂದು ಸುಳಿವನ್ನೂ ನೀಡದೆ ನನ್ನನ್ನು ಎದುರುಗೊಂಡು ನನ್ನ ಕಂಗಳ ಬೆರಗನ್ನು ಕಾಣಬೇಕೆಂಬುದು ಅವಳ ಆಸೆಯಾಗಿತ್ತಾದರೂ,ನನ್ನೊಲವಿನ ಜಾಡನ್ನರಿಯದ ಅರಸಿಕ ನಾನೇ ?

ಆಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆಂಬುದು ಆತ್ಮ ಸಾಕ್ಷಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ..ಎಲ್ಲಿ,ಹೇಗೆ,ಯಾವಾಗ ಅವಳನ್ನು ಎದುರುಗೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆಂಬುದು ಇನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.ಏಂದೂ ಇಲ್ಲದ ಉದ್ವೇಗ ಮನವನ್ನಾವರಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು.ಅಕೆಯೊಡಗೂಡಿ ಕಳೆದ ಮಢುರ ನೆನಪುಗಳಿಂದ ಅದಾಗಲೇ ಮೈ ಬಿಸಿಯೇರತೊಡಗಿತ್ತು. ವಿರಹ ತಾಪದಿಂದ ಪರಿತಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮನದ ತುಂಬ ಆಕೆಯದೇ ಬಿಂಬ.ಪರದೇಸಿಪುರದಲ್ಲಿ ನನ್ನವಳು ನನ್ನನ್ನಾವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸೂಚನೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೇ ತಡ,ತುಂಬು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡೆ.

ಆಷಾಢ ಕಳೆಯುವುದನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳೂ ಸಹ ನನ್ನನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡ ಪರಿಯಿದೆಯಲ್ಲ.. ಮೂರು ದಿನ ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿ ಅನುಭವಿಸಿದ ಆ ಬಿಸಿಯಪ್ಪುಗೆ...ಬಿಡಿ, ಹಸಿ ಅನುಭವಗಳ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ವರ್ಣನೆಗೆ ಪದಗಳ ಹಂಗೇಕೆ ?
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ಭಂಗ ತರಬಾರದೆಂಬ ಸದುದ್ದೇಶದಿಂದ ನನ್ನ ರೂಮಿನತ್ತ ಯಾರೂ ಸುಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.ನಾನೂ ಸಹಾ ಆಕೆಯ ದಿವ್ಯಸಾನಿಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಉನ್ಮತ್ತನಾಗಿ ಮೈಮರೆತಿದ್ದೆ.ಪ್ರಪಂಚದ ಅರಿವು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಅವಳು ಬಳಿಯಿರಲು..ಯಾವುದು ಹಗಲೋ?ಯಾವುದು ರಾತ್ರಿಯೋ?ಸಮಯದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಬುಧ್ಧಿಗೆ ನಿಲುಕದಾಗಿತ್ತು.

ಆಕೆಯ ಉನ್ಮಾದಕ್ಕೋ ಸುನಾಮಿಯ ಸೊಕ್ಕು.ಅದೇ ಚಂಚಲತೆ,ಅದೇ ವೇಗ,ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತನ್ನೊಳಗೆಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ದಾಹ.ಬೆರಗಾದ ನನ್ನ ಮೈಮನಕ್ಕೆ ಕೊಚ್ಚಿಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂಬ ಅರಿವಿದ್ದರೂ..ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಛಲವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಅಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗಬಯಸುತ್ತಿದ್ದೆ.ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆಯಾಳದೊಳಗೆಲ್ಲೋ ಹತ್ತಿದ ಕಿಡಿಗೆ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಬೆವರ ಹನಿ,ಆಕೆಯದೇ ಘಮ.ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ದಿನದ ಒಂಟಿತನ,ವೇದನೆ,ಆಸೆ,ಉನ್ಮಾದಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೀಗೆ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಭೋರ್ಗರೆದು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೇನೇ? ನಿನ್ನ ಮೋಹಪಾಶಕ್ಕೆ ಸವಾಲೊಡ್ಡುವ ಅಸ್ತ್ರವೆಲ್ಲಿದೆ ಹೇಳು?ನಾನೆಂದೂ ನಿನ್ನವನೇ ಅಲ್ಲವೇನೇ? ಅದು ಬಿಡು,ವಸ್ತ್ರವೆಲ್ಲಿದೆ ಹೇಳು?

ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಲ್ಲದ ಸಂಶಯ ಪಡದಿರು.ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಕಳೆದ ಪ್ರತಿ ನಿಮಿಷ,ಆಡಿದ ಪ್ರತಿ ಮಾತು,ಹೊರಳಿದ ಪ್ರತಿ ಹೊರಳು,ಮೂಡಿದ ಪ್ರತಿ ಸುಕ್ಕು ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಕೇಳು,ನಿನ್ನ ಹೊಕ್ಕುಳ ಮಚ್ಚೆ ನನ್ನ ಹುಚ್ಚೆಬ್ಬಿಸುತ್ತದೆ.

ಸಂಕವಿಲ್ಲದ ತೊರೆ,ಸುಂಕ ಕೊಟ್ಟು ದಾಟಬೇಕಿದೆ,ದಯವಿರಲಿ.